Het kind

“Toen Papa begraven werd, voelde mijn hoofd heel mistig”

Wat kan het lastig zijn voor jou als leerkracht om de juiste woorden te kiezen of datgene te doen, wat je denkt dat goed is, voor het kind in jouw klas wat net een ouder is kwijtgeraakt. De wereld van het kind is in één klap veranderd. Nooit meer zal iets hetzelfde zijn.
Hoe fijn is het dat jij, met de kennis die je hebt opgedaan, voor dit kind van betekenis kunt zijn.
Als thuis het verdriet voelbaar is, is het voor een kind vaak fijn om naar school te kunnen. Het ritme van de school zorgt, juist op dit moment, voor veiligheid en even weer kind kunnen zijn zonder alle emoties die bij het overlijden komen kijken.

Voor kinderen is het fijn als er in de klas aandacht wordt gegeven aan het overlijden van een ouder, leerkracht of kind van school. Naast dat ieder kind thuis het bericht al te horen heeft gekregen is de saamhorigheid erg belangrijk. Zo leren kinderen met en van elkaar en kunnen zij vragen stellen die zij misschien thuis niet hebben kunnen stellen.
Ieder overlijden is anders. Hoe daarmee om te gaan in een klas zijn ook geen vaste regels voor. Het is vooral belangrijk dat er stil wordt gestaan bij het afscheid en dat er aandacht is voor de emotie van ieder kind.

Als coach kan ik voor jullie van betekenis te zijn, door samen te doorlopen wat de klas nodig heeft en op welke manier je het afscheid vorm kan geven. Met daarbij rekening houdend met de dagelijkse gebeurtenissen, zoals een verjaardag of een voorstelling die dezelfde tijd plaatsvindt en net zo belangrijk is.

Hoe rouwen kinderen?

Kinderen rouwen net als volwassenen om aankomend of geleden verlies. Zij uiten het vaak anders, omdat zij minder controle hebben over hun emoties en de woorden die zij kunnen gebruiken.
Ze zijn in de eerste plaats kinderen, pubers of jongvolwassenen en pas op de tweede plaats rouwen zij.
Voordat kinderen hun eigen verdriet tonen, hebben ze veiligheid en ruimte nodig. Veel kinderen zetten hun verdriet aan de kant, als zij merken dat hun naaste omgeving nog verdrietig is. Pas als er meer stabiliteit aanwezig is, zal een kind zijn eigen verdriet laten zien.
Ieder kind toont dit anders en ook iedere leeftijdsfase zal op een andere manier met rouw omgaan.
Doordat kinderen volop in ontwikkeling zijn, verandert de manier van rouwen met het kind mee.
Iedere leeftijdsfase staat in het teken van andere vragen die zij stellen, om de ziekte of het overlijden wat zij meegemaakt hebben elke keer opnieuw te integreren in hoe zij op dat moment in de wereld staan.

Wat ik jullie kan bieden

  • Begeleiding van het team in hoe het kind/de klas te kunnen ondersteunen na een bericht van ernstige ziekte of naderend overlijden.
  • Gastlessen op school.
  • Preventiegroepen.

Gastlessen op school
Op PO in de bovenbouw en op het VO geef ik gastlessen over het thema dood. De dood is een deel van het leven wat iedereen zal meemaken, terwijl er vaak weinig over wordt gesproken. Hoe eerder kinderen in hun leven leren omgaan met verlies en het verdriet wat daar bij hoort, hoe makkelijker het voor hen zal zijn als zich een verdriet voordoet.
Het zijn 5 lessen van +/- 1,5 uur, waarbij alle rouwtaken (van emotie tot herinnering) via gesprek, spel en creativiteit , ondersteunt door materialen aan bod komen.

Preventiegroep op school
De school is een vertrouwde omgeving waar kinderen en jongeren even de situatie van thuis kunnen ontvluchten. Thuis praten over verlies kan moeilijk zijn, omdat ze bang zijn andere gezinsleden verdriet te doen of te kwetsen (scheiding). Kinderen en jongeren willen niet anders zijn, waardoor zij zich in een groep fijner voelen dan alleen. In een groep voelen zij dat ze niet de enige zijn, waardoor praten makkelijker gaat. Daarnaast hebben zij meer aan de adviezen die leeftijdsgenootjes geven. De school is een minder beladen plek dan een therapeut.
In 6 bijeenkomsten krijgen kinderen de ruimte om dat wat zij hebben meegemaakt te bespreken en doorleven met leeftijdsgenootjes.
Preventiegroepen kunnen gericht zijn op overlijden of scheiding.